کد مطلب:21772 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:18

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي توان از دلبستگي هاي دنيا دست برداشت و قدم در وادي عرفان واخلاق گذاشت؟

ين كه فرموده ايد «خيلي دوست دارم كه دلبستگي هايم را در اين دنيا از دست بدهم و وارد وادي عرفان شوم» همين جور است؛ هر كسي دوست دارد به نداي فطرت ودرون خود پاسخ قانع كننده اي دهد چون فطرت انساني خواهان دوام و بقاء مطلق است؛ نه عدم و فنا لذا آنچه را كه مشاهده مي كني از بين رفتني است و نمي تواند پاسخ فطرت انساني را بدهد مگر اين كه متصل به وجود مطلق و قادر متعال شود تا آرام بگيرد {H{/Bأَلا بِذِكْرِ اَللَّهِ تَطْمَئِنُّ اَلْقُلُوبُ {w8-12w}{I13:28I}/}H}؛ با ياد خدا است كه انسان آرام مي گيرد». {Sهر چيز كه ديدم همه بگذاشتني بود# جز ياد تو اي دوست كه آن داشتني بودS} معني دنيا هم همين است؛ يعني، آنچه كه انسان را از معبود مطلق باز دارد، آن دنيا است ولو اعمال عبادي مانند نماز و روزه باشد، {/B«فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ»{w1-2w}{I107:4I}/}. لذا براي رسيدن به وادي عرفان انسان بايد ابتدا در انفس و آفاق الهي تفكر و تدبر كند كه خدا چه آفريده است. آنگاه از قدرتي كه در مخلوقات مي بينيد پي به قدرت خالق ببرد. بعد از تفكر و تدبر در انفس و آفاق دستور انبيا و اوليا و سفيران الهي را سرمشق خود قرار دهد و راهي كه بزرگان را به مقصد رسانيد بپيمايد. هر چند انسان سالك در راه چندين بار شكست بخورد و زمين بخورد باز هم بايد به مسير ادامه دهد. به قول مولوي: {Sلنگ ولوك و چفته شكل و بي ادب # سوي او ميغيژ و او را مي طلب S} كه خستگي و نااميدي از كمندهاي شيطان است و هر كس گرفتار آن شد رهائيش بسيار مشكل است. مگر خداوند متعال نفرموده است: {A{/Bلا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اَللَّهِ إِنَّ اَللَّهَ يَغْفِرُ اَلذُّنُوبَ جَمِيعاً{w8-17w}{I39:53I}/}A}؛ {Mكه خداوند تمامي گناهان شما را مي بخشد، از رحمت خدا نااميد نشويدM}». لذا نا اميد شدن خلاف اين آيه است و آن مرضي شيطان خواهد بود. توصيه مي شود براي تقويت خود در مسير حق كتابهاي اخلاقي و كتاب المراقبات مرحوم ميرزا جواد آقاملكي تبريزي يا كتابهاي سرگذشت بزرگان و عرفا مانند آيت بصيرت، انسان در عرف عرفان، استاد علامه حسن زاده آملي را مطالعه كنيد و از دوستان ناباب و مجالس ناباب حتماً پرهيز كنيد كه مانعي است بسيار بزرگ. {Sتا تواني مي گريز از يار بد# يار بد بدتر بود از مار بدS} {Sمار بد تنها تورا بر جان زند# يار بد بر جان و هم ايمان زندS} و براي پيشرفت خود و آرام شدن نفس، دعا، توسل به ائمه، زيارت خواندن در خلوت بسيار مؤثر است. خدمت به ديگران و ديگران را از خود برتر و بالاتر دانستن بسيار مؤثر است. اينها دستوراتي است كه بزرگان فرموده اند كه چنانچه به آن عمل شود اميد موفقيت شما قطعي است. چون دار دنيا چنين است كه عده اي مجذوب سالك و عده اي سالك مجذوب كه مجذوب سالك بسيار قليل و كم هستند ولي غالباً توده مردم سالك مجذوب هستند؛ يعني، بايد راه بروند و كتل ها بپيمايند تا عاشق و گرفتار شوند. تا مانند حضرت امام به چنين اشعاري زمزمه كنند. {Sمن به خال لبت اي دوست گرفتار شدم # چشم بيمار تو را ديدم و بيمار شدم S} {Sفارغ از خود شدم و كوس انا الحق بزدم # همچو منصور خريدار سر دار شدم S} و اين كوشش و تلاش هم همانند كارهاي ديگر است كه نياز به ممارست و تمرين دارد كه بدون تمرين و ممارست امري است مشكل و طاقت فرسا. به قول حضرت امام(ره): {Sفاطي بره دوست سفر بايد كرد# از خويشتن خويش گذر بايد كردS} {Sهر معرفتي كه بوي هستي تو داد# ديوي است به ره از آن حذر بايد كردS} نتيجه اين كه هر بدي كه از تو صادر شد آن را به خود نسبت بده و از خدا طلب غفران و آمرزش داشته باش و اگر خوبي از تو صادر شد آن را از خدا بدان چون «الخير كلّه بيده» تمام خوبي ها به دست خدا است. صحبت در اين زمينه بسيار است ليكن به قول مولوي: {Sآب كم جو تشنگي آور به دست # تا بجوشد آبت از بالا و پست S}